Seler
W „Odysei” Homer nazwał bulwę selera „selinom” – wspaniała. Seler był opiewany w dawnych pieśniach jako cudowny afrodyzjak, który potrafi rozpalić miłosny żar. W poradnikach pisano o nim, że „wzwód mężom czyni, a ku psocie zapala”, a także „niewiasty rozbestwia”.
Starożytni Grecy i Rzymianie uprawiali seler jako roślinę dekoracyjną. Wierzyli też, że bulwa selera przynosi szczęście i wieszali ją nawet nad drzwiami swoich domostw, licząc, że zapewni im doskonałe zdrowie, kondycję i urodę.
Seler hodowano w średniowiecznej Europie w niewielkich ilościach, uważając go za warzywo luksusowe. Pojawiał się więc tylko na stołach ludzi zamożnych i w klasztorach. W XVIII wieku znalazł się w Rosji, ale dworzanie Katarzyny II, naśladując Greków i Rzymian, jeszcze długo uprawiali go do celów dekoracyjnych i czasie wystawnych obiadów przystrajali się wieńcami z listków tego warzywa. Dopiero z końcem XVIII wieku uprawa selerów stała się bardziej popularna. Zwrócono wówczas uwagę na wartość selerowego korzenia i odkryto, że jest niezwykle aromatyczny i delikatny w smaku. Zaczęły wtedy powstawać jego liczne odmiany z określonymi cechami użytkowymi. Dziś najczęściej spotyka się selery korzeniowe o grubym, mięsistym korzeniu. Ponadto uprawia się liściaste lub łodygowe formy.
Seler zwyczajny jest rośliną dwuletnią. W pierwszym roku rozwoju wytwarza mięsisty, prawie kulisty korzeń i wiele drobnych korzonków, a tuż przy ziemi – gęstą rozetę ciemnozielonych, pierzastych liści. W drugim roku wyrasta rozgałęziony pęd kwiatowy, na którym zakwitają liczne, białawe kwiatki.
Seler ma najwięcej fosforu wśród warzyw korzeniowych, dużo wapnia, potasu i cynku, a także nieco magnezu i żelaza. Korzenie zawierają białko, szereg związków aminowych, a także flawonoidy, kwasy organiczne, olejek eteryczny oraz witaminy B1, B2, B6, C, E i PP. Zarówno liście jak i oponki liściowe selerów zawierają znaczne ilości witaminy C oraz prowitaminę A (beta-karoten). We Francji do dziś popija się napoje miłosne, których głównym składnikiem jest sok z selera. Warzywo to skutecznie wzmacnia układ odpornościowy, oczyszcza organizm z toksyn i pobudza przemianę materii, dlatego jest szczególnie polecane w okresie rekonwalescencji po przebytych chorobach oraz w dietach odchudzających.
W tradycyjnej medycynie chińskiej i wietnamskiej soku z selera od wieków używano w leczeniu nadciśnienia. Skuteczność tych dawnych doświadczeń potwierdziły niedawno szczegółowe badania przeprowadzone na uniwersytecie w Chicago, gdzie odkryto istnienie zupełnie nowej substancji: 3-butyloftalidu, która rozkurczając naczynia krwionośne w mięśniach gładkich, powoduje wyraźny spadek ciśnienia krwi.
W Japonii zaś bardzo popularne i podobno skuteczne są selerowe kuracje przeciwreumatyczne, które polegają na codziennym jadaniu przez cały miesiąc jak największej liczby selerów, przyrządzanych na różne sposoby.
Amerykanie z kolei chętnie piją sok z selerów łodygowych, uważając je za niemal wszechstronny lek, szczególnie pomocny w łagodzeniu skutków stresu, wprowadzający w dobry nastrój. Zaleca się go tam zwłaszcza osobom przeciążonym nauką i pracą, oraz tym, którzy chcą poprawić swoją koncentrację.
We Francji selery są nie tylko lubianym i popularnym warzywem, ale również bardzo często stosowanym lekiem domowym. Ze zmiażdżonych korzeni odciska się sok i pije 3 razy dziennie po dużym kieliszku od wina. Działa on na organizm odtruwająco, pobudza apetyt i przeciwdziała zaparciom.
Warto wiedzieć, że sok ze świeżych korzeni i z liści jest także bardzo cennym środkiem dietetycznym. Zaleca się go szczególnie przy nadwadze (100 gr korzenia zawiera tylko 6 kcal). Działa witalizująco na oziębłość płciową i stosuje się go przy przeroście gruczołu prostaty oraz przy kamicy nerkowej. Okłady ze startego selera łagodzą bóle stawów.
W lecznictwie ludowym wywar z liści selera oraz sporządzoną ze świeżych korzeni maść stosuje się zewnętrznie na trudno gojące się rany i owrzodzenia. Selerowe kąpiele są natomiast bardzo pomocne w leczeniu odmrożeń. Odwar z liści to skuteczny lek na chrypkę i katar, a połączony z czosnkiem zapobiega miażdżycy.
Kotlety z selera w cieście naleśnikowym
Seler ugotować ze skórka na półtwardo. Po ugotowaniu obrać ze skórki. Pokroić w krążki ok 1,5 cm.
Przygotować ciasto naleśnikowe najlepiej z mąki orkiszowej. Ciasto należy przygotować 2h przed smażeniem. Przygotowane krążki selerowe zanurzać w cieście posypać sezamem i smażyć na rozgrzanej oliwie.
Seler z jabłkami w majonezie
Umyte, wyszorowane selery ugotować, zdjąć skórkę, pokroić w cienkie plasterki. Jabłka surowe pokroić również w plastry. W salaterce układać na przemian warstwę selerów i warstwę jabłek. Zalać majonezem i przed podaniem na dwie godziny wstawić do lodówki.
Selerowa zupa-krem
30 dag korzenia selera, pół porcji włoszczyzny, łyżka masła, 2 żółtka, 1 litr rosołu drobiowego, 1/2 szklanki śmietany, 2-3 szklanki wody, natka pietruszki, koperku lub zioła prowansalskie, sól do smaku.
Oczyszczoną włoszczyznę i obrany, pokrojony na małe kawałki seler ugotować do miękkości. Miękkie warzywa przetrzeć przez sito lub zmiksować. Dodać wywar z warzyw, rosół i masło i podgrzać prawie do wrzenia, po czym zestawić z ognia. Cienkim strumieniem wlewać gorącą zupę do uprzednio rozmieszanej z żółtkami śmietany i bez przerwy mieszać. Podawać zaraz po przyrządzeniu z grzankami. Posypać zieleniną lub gotowymi ziołami prowansalskimi.
Selery faszerowane
4 małe korzenie selerów, 15 dag gotowanego mięsa, cebula, 2 pomidory, 2 szklanki rosołu, 3/4 litra bitej śmietany, łyżka posiekanej natki pietruszki, tarta bułka, pieprz i sól.
Seler oczyścić, obrać i opłukać, wrzucić do wrzącej wody i gotować około 20 minut.
Ostrym nożem ściąć wierzchy na 1/3 wysokości. Łyżeczką wydrążyć wnętrze selerów, pozostawiając ścianki grubości około 1 cm. Uzyskany miąższ pokroić w kostkę. Drobno posiekaną cebulę wymieszać z pokrojonym mięsem, tartą bułką, pomidorami, miąższem selerów oraz solą i pieprzem.
Tak przygotowaną sałatką wypełnić wydrążone selery, ułożyć je obok siebie w rondlu, zalać rosołem i dusić powoli pod przykryciem około 20 minut. Przed podaniem posypać natką pietruszki.
Seler z ziemniakami w majonezie
Przyrządza się tak samo jak z jabłkami. W obu przypadkach można każde dwie warstwy lekko zalewać majonezem lub skrapiać sokiem z cytryny, ewentualnie rozpuszczonym w wodzie koncentratem witaminowym z owoców dzikiej róży. Można udekorować sałatkę siekaną zieleniną np. rzeżuchą, pietruszką lub szczypiorkiem.
Seler z cytryną
Wyszorowanego szczotką pod wodą i obranego selera utrzeć na drobnej tarce. Pokropić sokiem z cytryny, ewentualnie dodać odrobinę miodu i wymieszać.
Umyty i obrany seler utrzeć na drobnej tarce i natychmiast skropić sokiem z cytryny lub octem jabłkowym, bo szybko ciemnieje. Wymieszać z łyżką śmietany lub gęstego jogurtu (np. bałkańskiego). Selera nie trzeba solić - jeśli danie nie ma więcej dodatków zawiera (dużo składników mineralnych).
Seler z pomidorami
Umyć i obrać seler, utrzeć na grubszej tarce; od razu skropić cytryną. Polać z wierzchu łyżką śmietany lub jogurtu i udekorować pomidorami pokrojonymi w talarki.
Seler z majonezem
Seler przygotować jak wyżej. Ubić majonez - rozbić trzepaczką do piany żółtko i wlewając jedną ręką olej – drugą ubijać bez przerwy (można również mieszać składniki przez 25 sekund w mikserze). Aby oleju nie wlewało się zbyt dużo, wystarczy w korku zrobić trójkątne, dość szerokie i głębokie nacięcie – olej będzie się nim wylewał cienkim strumieniem. Po 5 minutach ubijania majonez będzie gotowy. Jeśli wyjdzie zbyt gęsty, można rozcieńczyć go śmietaną, bulionem czy sokiem z cytryny itp. Można go też przygotować na ostro – wówczas nie tylko solimy, ale także dodajemy np. pieprz lub paprykę do smaku. Wymieszać utartego selera z majonezem, polać z wierzchu sosem majonezowym i udekorować posiekaną rzeżuchą, cykorią lub kiełkami. Jest to surówka bardzo smaczna, ale dość tucząca.
Seler z jabłkami
Jednego małego selera utrzeć na drobnej tarce. 2 średniej wielkości jabłka umyć, utrzeć na grubej tarce, nie obierając ze skórki. Garść (l dag) szczypiorku i łyżeczkę od kawy (5 g) zielonego koperku drobniutko posiekać. Selery i jabłka zalać dwiema łyżkami roztworu przygotowanego z wody, cukru i koncentratu z owoców dzikiej róży (3 g). Można nie dodawać cukru, jeśli użyjemy syropu z owoców dzikiej róży (3 g).
Tę surówkę poleca się również chorym na wątrobę jako danie dietetyczne. Można ją podać z majonezem, ale wtedy zabroniona jest dla „wątrobiarzy”.
Sałatka selerowa
Seler korzeniowy, seler naciowy, 2 jajka, łyżka posiekanej natki pietruszki, sos winegret.
Seler korzeniowy oczyścić, obrać, opłukać pod bieżącą wodą, pokrajać w drobną kostkę, a następnie wrzucić do wrzącej i lekko zakwaszonej cytryną wody. Gotować około 20 minut i odcedzić. Seler naciowy oczyścić, odrzucić twarde, zewnętrzne łodygi, umyć pod bieżącą wodą i drobno pokroić. Jajka ugotować na twardo, obrać i posiekać. Oba gatunki selerów i jajka wymieszać w salaterce z kilkoma łyżkami sosu winegret. Tuż przed podaniem posypać natką pietruszki lub suszonymi żurawinami bądź kiełkami. Można zamiast sosu winegret użyć majonezu lub oliwy wymieszanej z cytryną.
Przy nadciśnieniu (kuracja wg Agnieszki Barłogowej)
2 spore selery przepuścić przez sokowirówkę. (Powinno otrzymać się szklankę soku). Do selerowego soku dodać 4 łyżeczki soku z czarnego bzu lub żurawin. (Może być z Herbapolu). Wypijać codziennie 2 szklanki soku przez 4 tygodnie. Potem zrobić przerwę, ale włączyć do diety potrawy z selera.
Po łyżce nasion selera i posiekanej świeżej lub suszonej natki pietruszki zalać szklanką wrzątku. Po 15 minutach odcedzić. Pić po posiłkach. Przynosi ukgę w kolce jelitowej i wzdęciach, poprawia trawienie.
Gałązkę selera razem z liśćmi drobno posiekać i wymieszać ze szklanką jogurtu. Pić codziennie na czczo.
50 g liści selera zalać litrem wrzątku, zagotować i gotować na wolnym ogniu przez 20 minut, Odcedzić. Podzielić na 4 porcje. Pić 4 razy dziennie przed posiłkami.
W oczyszczonej bulwie selera wyciąć spory otwór, wsypać łyżeczkę cukru i zostawić na noc. Rano wypić powstały w otworze syrop.
Spory seler umyć, zetrzeć na drobnej tarce. Otrzymaną miazgę zalać 1 l ciepłej przegotowanej wody i odstawić pod przykryciem na 10 godzin. Odcedzić i pić po ½ szklanki 4 razy dziennie.
Stołową łyżkę świeżych korzeni selera zalać 2 szklankami wrzątku, owinąć naczynie ręcznikiem lub kocem i odstawić na 5 godzin. Odcedzić. Zażywać po ¼ szklanki 3-4 razy dziennie, na 30 minut przed jedzeniem.
2 duże lub 3 średnie selery zalać 1 i ½ l wrzątku i podgrzewać na małym ogniu przez 20 minut. Odcedzić. Otrzymany płyn podzielić na 5 porcji i pić w ciągu dnia – pierwszą porcję na czczo, ostatnią przed samym snem.
Pić 3 razy dziennie na godzinę przed posiłkami szklankę świeżo wyciśniętego soku z selerów. Można dosłodzić miodem.
Pić codziennie na czczo po ½ szklanki soku świeżo wyciśniętego z selera.
250 g łodyg selera wrzucić do litra wody i gotować przez 30 minut. Odcedzić. Zanurzać w gorącym płynie gazę, odciskać i przykładać do chorego miejsca. Trzymać przez 10 minut, potem powtórzyć operację – i tak 4-5 razy. Jeśli płyn wystygnie, podgrzać.
½ kg bulw wraz z łodygami gotować przez 20 minut 3 litrach wody. Odcedzić i płyn wlać do wody w wannie. Kąpiel należy stosować 2 razy dziennie prze 15 minut.
Rozpuścić na patelni kostkę masła i wrzucić garść umytych, drobno posiekanych liści selera. Podgrzewać, mieszając, póki się tłuszcz nie spieni. Wówczas odcedzić przez gazę, odciskając liście. Masło selerowe używać do okładów.
Surówka piękności (w miesiącach letnich)
Zetrzeć na drobnej tarce kawałek umytej bulwy selera, wymieszać ją z 2 łyżkami oliwy i zjadać codziennie jako przekąskę - na przykład zamiast drugiego śniadania. Poprawi to stan cery i wzmocni paznokcie.
Selerowy tonik
Wycisnąć z selera szklankę soku, dodać 1/4 szklanki białego wytrawnego wina, przelać do buteleczki. Przechowywać w lodówce. Przecierać tonikiem kilka razy dziennie cerę zanieczyszczoną, z wypryskami.
Selerowa maseczka dla cery tłustej
Zetrzeć na tarce 1/2 umytego selera, dodać białko z 1 jajka i łyżkę mleka, wymieszać. Masę nałożyć na twarz i szyję. Zmyć po 20 minutach przegotowaną wodą.
Maseczka dla cery tłustej
Zetrzeć na tarce 1/2 umytego selera, dodać łyżkę śmietany i łyżeczkę olejku migdałowego. Wymieszać, nałożyć na twarz i szyję. Zmyć po 20 minutach przegotowaną wodą.
Płukanka przeciwłupieżowa
Garść liści selera gotować w litrze wody na małym ogniu przez 20 minut, odcedzić. Dodać tyle samo (przygotowanego w taki sam sposób) odwaru z łupin orzecha włoskiego (przy ciemnych włosach) lub rumianku (przy jasnych włosach). Płynem płukać włosy po umyciu.
Okłady na zmęczone, zaczerwienione oczy
1/2 łyżeczki utartego na drobnej tarce selera nałożyć na zwilżone chłodną esencją czarnej herbaty płatki kosmetyczne lub gaziki i przyłożyć na 20 minut na powieki. Potem przemyć oczy chłodną przegotowaną wodą.
http://www.naturaity.pl
Starożytni Grecy i Rzymianie uprawiali seler jako roślinę dekoracyjną. Wierzyli też, że bulwa selera przynosi szczęście i wieszali ją nawet nad drzwiami swoich domostw, licząc, że zapewni im doskonałe zdrowie, kondycję i urodę.
Seler hodowano w średniowiecznej Europie w niewielkich ilościach, uważając go za warzywo luksusowe. Pojawiał się więc tylko na stołach ludzi zamożnych i w klasztorach. W XVIII wieku znalazł się w Rosji, ale dworzanie Katarzyny II, naśladując Greków i Rzymian, jeszcze długo uprawiali go do celów dekoracyjnych i czasie wystawnych obiadów przystrajali się wieńcami z listków tego warzywa. Dopiero z końcem XVIII wieku uprawa selerów stała się bardziej popularna. Zwrócono wówczas uwagę na wartość selerowego korzenia i odkryto, że jest niezwykle aromatyczny i delikatny w smaku. Zaczęły wtedy powstawać jego liczne odmiany z określonymi cechami użytkowymi. Dziś najczęściej spotyka się selery korzeniowe o grubym, mięsistym korzeniu. Ponadto uprawia się liściaste lub łodygowe formy.
Seler zwyczajny jest rośliną dwuletnią. W pierwszym roku rozwoju wytwarza mięsisty, prawie kulisty korzeń i wiele drobnych korzonków, a tuż przy ziemi – gęstą rozetę ciemnozielonych, pierzastych liści. W drugim roku wyrasta rozgałęziony pęd kwiatowy, na którym zakwitają liczne, białawe kwiatki.
Seler ma najwięcej fosforu wśród warzyw korzeniowych, dużo wapnia, potasu i cynku, a także nieco magnezu i żelaza. Korzenie zawierają białko, szereg związków aminowych, a także flawonoidy, kwasy organiczne, olejek eteryczny oraz witaminy B1, B2, B6, C, E i PP. Zarówno liście jak i oponki liściowe selerów zawierają znaczne ilości witaminy C oraz prowitaminę A (beta-karoten). We Francji do dziś popija się napoje miłosne, których głównym składnikiem jest sok z selera. Warzywo to skutecznie wzmacnia układ odpornościowy, oczyszcza organizm z toksyn i pobudza przemianę materii, dlatego jest szczególnie polecane w okresie rekonwalescencji po przebytych chorobach oraz w dietach odchudzających.
W tradycyjnej medycynie chińskiej i wietnamskiej soku z selera od wieków używano w leczeniu nadciśnienia. Skuteczność tych dawnych doświadczeń potwierdziły niedawno szczegółowe badania przeprowadzone na uniwersytecie w Chicago, gdzie odkryto istnienie zupełnie nowej substancji: 3-butyloftalidu, która rozkurczając naczynia krwionośne w mięśniach gładkich, powoduje wyraźny spadek ciśnienia krwi.
W Japonii zaś bardzo popularne i podobno skuteczne są selerowe kuracje przeciwreumatyczne, które polegają na codziennym jadaniu przez cały miesiąc jak największej liczby selerów, przyrządzanych na różne sposoby.
Amerykanie z kolei chętnie piją sok z selerów łodygowych, uważając je za niemal wszechstronny lek, szczególnie pomocny w łagodzeniu skutków stresu, wprowadzający w dobry nastrój. Zaleca się go tam zwłaszcza osobom przeciążonym nauką i pracą, oraz tym, którzy chcą poprawić swoją koncentrację.
We Francji selery są nie tylko lubianym i popularnym warzywem, ale również bardzo często stosowanym lekiem domowym. Ze zmiażdżonych korzeni odciska się sok i pije 3 razy dziennie po dużym kieliszku od wina. Działa on na organizm odtruwająco, pobudza apetyt i przeciwdziała zaparciom.
Warto wiedzieć, że sok ze świeżych korzeni i z liści jest także bardzo cennym środkiem dietetycznym. Zaleca się go szczególnie przy nadwadze (100 gr korzenia zawiera tylko 6 kcal). Działa witalizująco na oziębłość płciową i stosuje się go przy przeroście gruczołu prostaty oraz przy kamicy nerkowej. Okłady ze startego selera łagodzą bóle stawów.
W lecznictwie ludowym wywar z liści selera oraz sporządzoną ze świeżych korzeni maść stosuje się zewnętrznie na trudno gojące się rany i owrzodzenia. Selerowe kąpiele są natomiast bardzo pomocne w leczeniu odmrożeń. Odwar z liści to skuteczny lek na chrypkę i katar, a połączony z czosnkiem zapobiega miażdżycy.
KULINARNIE
(miesiące zimowe)
Kotlety z selera w cieście naleśnikowym
Seler ugotować ze skórka na półtwardo. Po ugotowaniu obrać ze skórki. Pokroić w krążki ok 1,5 cm.
Przygotować ciasto naleśnikowe najlepiej z mąki orkiszowej. Ciasto należy przygotować 2h przed smażeniem. Przygotowane krążki selerowe zanurzać w cieście posypać sezamem i smażyć na rozgrzanej oliwie.
Seler z jabłkami w majonezie
Umyte, wyszorowane selery ugotować, zdjąć skórkę, pokroić w cienkie plasterki. Jabłka surowe pokroić również w plastry. W salaterce układać na przemian warstwę selerów i warstwę jabłek. Zalać majonezem i przed podaniem na dwie godziny wstawić do lodówki.
Selerowa zupa-krem
30 dag korzenia selera, pół porcji włoszczyzny, łyżka masła, 2 żółtka, 1 litr rosołu drobiowego, 1/2 szklanki śmietany, 2-3 szklanki wody, natka pietruszki, koperku lub zioła prowansalskie, sól do smaku.
Oczyszczoną włoszczyznę i obrany, pokrojony na małe kawałki seler ugotować do miękkości. Miękkie warzywa przetrzeć przez sito lub zmiksować. Dodać wywar z warzyw, rosół i masło i podgrzać prawie do wrzenia, po czym zestawić z ognia. Cienkim strumieniem wlewać gorącą zupę do uprzednio rozmieszanej z żółtkami śmietany i bez przerwy mieszać. Podawać zaraz po przyrządzeniu z grzankami. Posypać zieleniną lub gotowymi ziołami prowansalskimi.
Selery faszerowane
4 małe korzenie selerów, 15 dag gotowanego mięsa, cebula, 2 pomidory, 2 szklanki rosołu, 3/4 litra bitej śmietany, łyżka posiekanej natki pietruszki, tarta bułka, pieprz i sól.
Seler oczyścić, obrać i opłukać, wrzucić do wrzącej wody i gotować około 20 minut.
Ostrym nożem ściąć wierzchy na 1/3 wysokości. Łyżeczką wydrążyć wnętrze selerów, pozostawiając ścianki grubości około 1 cm. Uzyskany miąższ pokroić w kostkę. Drobno posiekaną cebulę wymieszać z pokrojonym mięsem, tartą bułką, pomidorami, miąższem selerów oraz solą i pieprzem.
Tak przygotowaną sałatką wypełnić wydrążone selery, ułożyć je obok siebie w rondlu, zalać rosołem i dusić powoli pod przykryciem około 20 minut. Przed podaniem posypać natką pietruszki.
Seler z ziemniakami w majonezie
Przyrządza się tak samo jak z jabłkami. W obu przypadkach można każde dwie warstwy lekko zalewać majonezem lub skrapiać sokiem z cytryny, ewentualnie rozpuszczonym w wodzie koncentratem witaminowym z owoców dzikiej róży. Można udekorować sałatkę siekaną zieleniną np. rzeżuchą, pietruszką lub szczypiorkiem.
Seler z cytryną
Wyszorowanego szczotką pod wodą i obranego selera utrzeć na drobnej tarce. Pokropić sokiem z cytryny, ewentualnie dodać odrobinę miodu i wymieszać.
(przepisy na miesiące letnie)
Seler ze śmietaną lub jogurtemUmyty i obrany seler utrzeć na drobnej tarce i natychmiast skropić sokiem z cytryny lub octem jabłkowym, bo szybko ciemnieje. Wymieszać z łyżką śmietany lub gęstego jogurtu (np. bałkańskiego). Selera nie trzeba solić - jeśli danie nie ma więcej dodatków zawiera (dużo składników mineralnych).
Seler z pomidorami
Umyć i obrać seler, utrzeć na grubszej tarce; od razu skropić cytryną. Polać z wierzchu łyżką śmietany lub jogurtu i udekorować pomidorami pokrojonymi w talarki.
Seler z majonezem
Seler przygotować jak wyżej. Ubić majonez - rozbić trzepaczką do piany żółtko i wlewając jedną ręką olej – drugą ubijać bez przerwy (można również mieszać składniki przez 25 sekund w mikserze). Aby oleju nie wlewało się zbyt dużo, wystarczy w korku zrobić trójkątne, dość szerokie i głębokie nacięcie – olej będzie się nim wylewał cienkim strumieniem. Po 5 minutach ubijania majonez będzie gotowy. Jeśli wyjdzie zbyt gęsty, można rozcieńczyć go śmietaną, bulionem czy sokiem z cytryny itp. Można go też przygotować na ostro – wówczas nie tylko solimy, ale także dodajemy np. pieprz lub paprykę do smaku. Wymieszać utartego selera z majonezem, polać z wierzchu sosem majonezowym i udekorować posiekaną rzeżuchą, cykorią lub kiełkami. Jest to surówka bardzo smaczna, ale dość tucząca.
Seler z jabłkami
Jednego małego selera utrzeć na drobnej tarce. 2 średniej wielkości jabłka umyć, utrzeć na grubej tarce, nie obierając ze skórki. Garść (l dag) szczypiorku i łyżeczkę od kawy (5 g) zielonego koperku drobniutko posiekać. Selery i jabłka zalać dwiema łyżkami roztworu przygotowanego z wody, cukru i koncentratu z owoców dzikiej róży (3 g). Można nie dodawać cukru, jeśli użyjemy syropu z owoców dzikiej róży (3 g).
Tę surówkę poleca się również chorym na wątrobę jako danie dietetyczne. Można ją podać z majonezem, ale wtedy zabroniona jest dla „wątrobiarzy”.
Sałatka selerowa
Seler korzeniowy, seler naciowy, 2 jajka, łyżka posiekanej natki pietruszki, sos winegret.
Seler korzeniowy oczyścić, obrać, opłukać pod bieżącą wodą, pokrajać w drobną kostkę, a następnie wrzucić do wrzącej i lekko zakwaszonej cytryną wody. Gotować około 20 minut i odcedzić. Seler naciowy oczyścić, odrzucić twarde, zewnętrzne łodygi, umyć pod bieżącą wodą i drobno pokroić. Jajka ugotować na twardo, obrać i posiekać. Oba gatunki selerów i jajka wymieszać w salaterce z kilkoma łyżkami sosu winegret. Tuż przed podaniem posypać natką pietruszki lub suszonymi żurawinami bądź kiełkami. Można zamiast sosu winegret użyć majonezu lub oliwy wymieszanej z cytryną.
DLA ZDROWIA
Przy nadciśnieniu (kuracja wg Agnieszki Barłogowej)
2 spore selery przepuścić przez sokowirówkę. (Powinno otrzymać się szklankę soku). Do selerowego soku dodać 4 łyżeczki soku z czarnego bzu lub żurawin. (Może być z Herbapolu). Wypijać codziennie 2 szklanki soku przez 4 tygodnie. Potem zrobić przerwę, ale włączyć do diety potrawy z selera.
Przeciw wzdęciom
Po łyżce nasion selera i posiekanej świeżej lub suszonej natki pietruszki zalać szklanką wrzątku. Po 15 minutach odcedzić. Pić po posiłkach. Przynosi ukgę w kolce jelitowej i wzdęciach, poprawia trawienie.
Przeciw cukrzycy
Gałązkę selera razem z liśćmi drobno posiekać i wymieszać ze szklanką jogurtu. Pić codziennie na czczo.
Przy chrypce
50 g liści selera zalać litrem wrzątku, zagotować i gotować na wolnym ogniu przez 20 minut, Odcedzić. Podzielić na 4 porcje. Pić 4 razy dziennie przed posiłkami.
Przy przeziębieniu, kaszlu
W oczyszczonej bulwie selera wyciąć spory otwór, wsypać łyżeczkę cukru i zostawić na noc. Rano wypić powstały w otworze syrop.
Przy nieżycie oskrzeli
Spory seler umyć, zetrzeć na drobnej tarce. Otrzymaną miazgę zalać 1 l ciepłej przegotowanej wody i odstawić pod przykryciem na 10 godzin. Odcedzić i pić po ½ szklanki 4 razy dziennie.
Przy reumatyzmie
Stołową łyżkę świeżych korzeni selera zalać 2 szklankami wrzątku, owinąć naczynie ręcznikiem lub kocem i odstawić na 5 godzin. Odcedzić. Zażywać po ¼ szklanki 3-4 razy dziennie, na 30 minut przed jedzeniem.
Przy gośćcu i artretyzmie
2 duże lub 3 średnie selery zalać 1 i ½ l wrzątku i podgrzewać na małym ogniu przez 20 minut. Odcedzić. Otrzymany płyn podzielić na 5 porcji i pić w ciągu dnia – pierwszą porcję na czczo, ostatnią przed samym snem.
Przy piasku i kamieniach w przewodach moczowych
Pić 3 razy dziennie na godzinę przed posiłkami szklankę świeżo wyciśniętego soku z selerów. Można dosłodzić miodem.
Przy nadwadze
Pić codziennie na czczo po ½ szklanki soku świeżo wyciśniętego z selera.
Przy odmrożeniach
250 g łodyg selera wrzucić do litra wody i gotować przez 30 minut. Odcedzić. Zanurzać w gorącym płynie gazę, odciskać i przykładać do chorego miejsca. Trzymać przez 10 minut, potem powtórzyć operację – i tak 4-5 razy. Jeśli płyn wystygnie, podgrzać.
½ kg bulw wraz z łodygami gotować przez 20 minut 3 litrach wody. Odcedzić i płyn wlać do wody w wannie. Kąpiel należy stosować 2 razy dziennie prze 15 minut.
Przy ropnych owrzodzeniach
Rozpuścić na patelni kostkę masła i wrzucić garść umytych, drobno posiekanych liści selera. Podgrzewać, mieszając, póki się tłuszcz nie spieni. Wówczas odcedzić przez gazę, odciskając liście. Masło selerowe używać do okładów.
DLA URODY
Surówka piękności (w miesiącach letnich)
Zetrzeć na drobnej tarce kawałek umytej bulwy selera, wymieszać ją z 2 łyżkami oliwy i zjadać codziennie jako przekąskę - na przykład zamiast drugiego śniadania. Poprawi to stan cery i wzmocni paznokcie.
Selerowy tonik
Wycisnąć z selera szklankę soku, dodać 1/4 szklanki białego wytrawnego wina, przelać do buteleczki. Przechowywać w lodówce. Przecierać tonikiem kilka razy dziennie cerę zanieczyszczoną, z wypryskami.
Selerowa maseczka dla cery tłustej
Zetrzeć na tarce 1/2 umytego selera, dodać białko z 1 jajka i łyżkę mleka, wymieszać. Masę nałożyć na twarz i szyję. Zmyć po 20 minutach przegotowaną wodą.
Maseczka dla cery tłustej
Zetrzeć na tarce 1/2 umytego selera, dodać łyżkę śmietany i łyżeczkę olejku migdałowego. Wymieszać, nałożyć na twarz i szyję. Zmyć po 20 minutach przegotowaną wodą.
Płukanka przeciwłupieżowa
Garść liści selera gotować w litrze wody na małym ogniu przez 20 minut, odcedzić. Dodać tyle samo (przygotowanego w taki sam sposób) odwaru z łupin orzecha włoskiego (przy ciemnych włosach) lub rumianku (przy jasnych włosach). Płynem płukać włosy po umyciu.
Okłady na zmęczone, zaczerwienione oczy
1/2 łyżeczki utartego na drobnej tarce selera nałożyć na zwilżone chłodną esencją czarnej herbaty płatki kosmetyczne lub gaziki i przyłożyć na 20 minut na powieki. Potem przemyć oczy chłodną przegotowaną wodą.
http://www.naturaity.pl
Komentarze
Prześlij komentarz
Podziel się swoja opinią.